Γράφει ο Κώστας Καίσαρης
(από το : sport24.gr)
Τελικά ήταν ο Ολυμπιακός τόσο καλός ή μήπως ήταν η Μονπελιέ για πέταμα; Στο ποδόσφαιρο, δύσκολα οι σωστές απαντήσεις είναι μονολεκτικές. Και πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για...
Τσάμπιονς Λιγκ.
Ποιο ήταν το ειδικό βάρος των αντιπάλων στα ζευγάρια Ρεάλ-Ντόρτμουντ και Μάντσεστερ Σίτι-Άγιαξ; Κι όμως. Όχι μόνο δεν κέρδισαν οι γηπεδούχοι, αλλά η Σίτι ειδικότερα κινδυνεύει σοβαρά να μείνει έξω από τη διοργάνωση. Πράγματι η Μονπελιέ είναι μια μέτρια ομάδα. Ειδικότερα σε ότι έχει να κάνει με την αμυντική συμπεριφορά της. Αυτό, όμως, δεν αμφισβητεί την ικανότητα του Ολυμπιακού να αλλάξει ταχύτητα, μόλις έγινε το 1-1 και να την ισοπεδώσει.
Μετά το τέλος του ματς και πριν αρχίσει να μιλάει για "σκουπίδια" ο Βαγγέλης Μαρινάκης, είπε αυτάρεσκα: "ότι το εφετινό ρόστερ του Ολυμπιακού είναι καλύτερο από το περυσινό". Αφήνοντας έμμεσα να υπονοηθεί ότι αυτός ο "Ολυμπιακός είναι ο δικός μου Ολυμπιακός". Είναι ταυτόχρονα και λίγο του Ζαρντίμ και καθόλου του Βαλβέρδε. Αν συνήθως οι προπονητές μιλάνε (προκειμένου να κερδίσουν πίστωση χρόνο) για καινούργιες ομάδες, ο χθεσινός Ολυμπιακός ήταν πράγματι σε σχέση με πέρυσι μια καινούργια ομάδα. Και δεν μιλάμε για συμπεριφορά, αλλά για πρόσωπα.
Ένας καινούργιος-Ολυμπιακός σε ποσοστό 50%: Μανωλάς-Σιόβας στο κέντρο της άμυνας. Ο Γκρέκο στα χαφ και στην επίθεση ο Μασάντο κι ο Μήτρογλου, που ήταν πέρυσι στο Περιστέρι. Με τους τρεις απ' αυτούς μάλιστα να ειναι και οι σκόρερς της συνάντησης. Και σχεδόν όλους να αποτελούν επιλογές του Μαρινάκη. Σιόβας-Μανωλάς είχαν αποκτηθεί πολύ πριν προκύψει ο Ζαρντίμ. Όπως κι ο Γκρέκο. Ο Μασάντο ήταν στα υπόψη μήνες πριν συμφωνήσει ο Πορτογάλος τεχνικός κι ο Μήτρογλου ο φορ που είχε απορρίψει ο Βαλβέρδε. Αν συνυπολογίσουμε και τις απουσίες, τότε πράγματι αυτός ο Ολυμπιακός (του Μαρινάκη ή του Ζαρντίμ, πέστε τον όπως θέλετε) έχει πράγματι περιθώρια βελτίωσης. Ειδικότερα μάλιστα όταν οι γενικότερες συνθήκες στο πρωτάθλημα του αφαιρούν την πίεση και το άγχος και του δίνουν τη δυνατότητα να είναι ήρεμος.
Κατά τα άλλα επειδή ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν ήθελε να μείνει στα λόγια, πέρασε και στις πράξεις. Στα τριακόσια χιλιάρικα πριν, αν κερδίσουν την Κυριακή οι ποδοσφαιριστές και την ΑΕΚ. Λέγαμε τις προάλλες σχετικά με ένα χιλιάρικο πριν, που έταξε ο Αλαφούζος στους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού για κάθε νίκη, ότι αυτά συμβαίνουν πλέον μόνο στο Αζερμπαϊτζάν. Τα τριακόσια χιλιάρικα του Μαρινάκη, είναι ακόμα χειρότερα. Για να κερδίσει δηλαδή (έστω κι εκτός έδρας) ο πρώτος τον τελευταίο. Ο χορτάτος τον νηστικό. Ο πλούσιος τον πεινασμένο.
Το πριμ, βέβαια, επί της ουσίας αφορά τις δύο νίκες επί της Μονπελιέ και την εξασφάλιση της ευρωπαϊκής συνέχειας. Δεν παύει, όμως, να αποτελεί την έκφραση της προσωπικής ματαιοδοξίας του Έλληνα παράγοντα. ότι και έχω λεφτά και τα σπρώχνω. Και ειδικότερα στη συγκεκριμένη περίπτωση σε σχέση με τον Γιάννη Αλαφούζο, που δεν βάζει φράγκο στον Παναθηναϊκό και όταν δίνει πριμ, προσφέρει ψίχουλα. Αυτό δηλαδή που επικαλείται κατ' επανάληψη πρόεδρος του Ολυμπιακού και ειδικότερα όταν βρίσκεται σε αντιδικία. Όπως ακριβώς επικαλέσθηκε και την Τρίτη το βράδυ καλώντας και τους άλλους να επενδύσουν στις ομάδες τους και στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κατά συνέπεια και σύμφωνα με τη Μαρινάκεια-λογική αυτός που βάζει λεφτά έχει πάντα δίκιο κι αυτός που δεν βάζει έχει πάντα άδικο. 
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου